Angst versus mindset, onderwijs versus Corona crisis.
In mijn workshops en coachingstrajecten ga ik uit van ons Oerbrein. Het deel van het brein dat in werking komt als we stress ervaren. Over hoe onze angst zo enorm bepalend kan zijn, een emotie die nog steeds onderschat wordt en tegelijkertijd enorm effectief. Media en politiek zetten vaak in op angst, met name in de social media. We nemen de angst over en laten ons leiden. We gaan hamsteren en elkaar ongerust maken.
Nu is Corona niet iets waar je te luchtig over moeten doen, we moeten dit serieus nemen. Echter laten we ook controle nemen over onze eigen gedachten en niet mee gaan in elk bericht dat op social media voorbij komt. Sterker nog, lees niet alles wat voorbij komt. Wees selectief in wat je leest en hoeveel je leest en je wilt zien.
Maar hoe moet het verder met onderwijs?
Al jaren is men aan het zoeken naar vernieuwing. Vernieuwing in een beroepsgroep welke het moeilijkst veranderbaar is, veranderen is namelijk onzeker, onzekerheid roept angst op en daardoor kiezen we voor (schijn)veiligheid.
Van de een op de andere dag gingen we dicht, onderwijs moest op afstand. Geen keuze, we moesten veranderen. Meteen lieten we zien dat we dit konden, er werd gebruikt gemaakt van de bestaande systemen, apps en ICT werden gebruikt zoals ze bedoeld zijn er ontstonden nieuwe ideeën. Met vallen en opstaan kwamen we in ontwikkeling, zo gaat dat met veranderingen. Ik heb nog nooit een krachtige verandering gezien zonder pijn en teleurstelling.
Er zijn kansen en bedreigingen. Er zijn kinderen die in de knel komen thuis omdat er allerlei andere zaken spelen zoals werkeloosheid, multiproblematiek etc. Deze dreigen uit beeld te raken. Samen met gemeenten, leerplicht en onderwijs wordt hier hard aan gewerkt en worden deze kinderen opgevangen in de noodopvang van verschillende scholen.
Echter, ik zie ook kinderen die in de reguliere school vast liepen. Zij hadden last van de hoeveelheid prikkels, snel afgeleid, snel afgewezen, konden de hoeveelheid wisselingen niet aan, lessen duurden te lang en ze kregen teveel informatie. Ze moesten nablijven, straf schrijven etc.
Ik zie deze groep leerlingen nu positief pieken. Lessen volgen als ze er aan toe zijn, later op de ochtend, kortere instructies, geen emotie in de communicatie maar effectief en feitelijk. Ze presteren beter in een kortere tijd. Geen lessen van 50 minuten waardoor ze na 5 minuten al zijn afgehaakt en gaan “vervelen”.
Tijd besteden aan de vakken die je moeilijk vind, en sneller kunnen werken aan vakken die je makkelijk en vaak leuk vind. Ondersteuning als nodig is, maatwerk.
Hopelijk mogen de scholen gefaseerd weer open zodat leerlingen ook weer kunnen werken aan alle andere vaardigheden die zo belangrijk zijn in het leven. Sociale contacten, communicatie, omgaan met emoties, maken van afspraken, zorgen voor elkaar, ruzies oplossen, probleem oplossend vermogen, empatisch zijn etc. Allemaal zaken die niet in de diploma systematiek zitten maar zo belangrijk zijn.
Mijn grootste angst is dat we straks weer gewoon onderwijs gaan geven zoals we dat altijd gedaan, onderwijs zoals het meer dan een eeuw geleden bedacht is.
De angst krijgt geen kans bij mij, ik blijf gemotiveerd voor de verandering. Ik sta open voor samenwerking en graag denk ik mee. Ik hoop dat de overheid nu ook meedenkt in de verandering van het onderwijssysteem, dat bestuurders de ruimte nemen om nu over te gaan naar de echte verandering en dat alle onderwijs mensen kansen zien en nemen.
Laat niet de angst leiden, veranderen is niet erg, je bent immers als mens ook niet stil blijven staan, denk maar eens terug aan andere momenten die heftig waren, die heb je ook overleefd en hebben je sterker gemaakt.
Don’t believe everything you think, Your Brain